اثرات عروقی وابسته و غیروابسته به اندوتلیوم فلاونوئید کوئرستین در آئورت سینه ای موش صحرایی دیابتی

سابقه و هدف: کوئرستین یکی از فلاونوئیدهای رایج مواد غذایی محسوب می شود که دارای اثرات متعدد و مطلوب بر سیستم قلب و گردش خون شامل گشاد کنندگی عروق مقاومتی و هدایتی می باشد. با توجه به این که در دیابت قندی تغییرات عملکردی اندوتلیوم، موجب افزایش پاسخ گویی عروقی به آگونیست های منقبض کننده می گردد، هدف تحقیق حاضر بررسی نقش اندوتلیوم در بروز اثرات گشادکنندگی عروقی کوئرستین در موش های دیابتی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (stz) به صورت داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم استفاده شد. میزان وزن و گلوکز سرم حیوانات در هفته قبل بررسی و در طی هفته های دوم و چهارم پس از بررسی اندازه گیری شد. بعلاوه پاسخ گویی انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین و پاسخ نمونه ها به اثر گشادکنندگی کوئرستین پس از گذشت یک ماه ثبت شد. یافته ها: پس از گذشت 4 هفته، اضافه نمودن فلاونوئید کوئرستین به حمام بافتی از غلظت های 1/0 میکرومولار تا 10 میلی مولار به طور معنی دار موجب ایجاد یک پاسخ رلاکسیون وابسته به دوز در حلقه های پیش منقبض شده با نورآدرنالین و کلرور پتاسیم در هر دو گروه کنترل و دیابتی در نمو نه های دارای اندوتلیوم گردید (p<0.01). هم چنین با حذف مکانیکی اندوتلیوم حلقه های آئورتی نیز این پاسخ گشادشدگی بر اثر کوئرستین کاهش قابل ملاحظه ای را نشان داد، ولی در غلظت های برابر با یا بیش تر از 5/0 و 5 میلی مولار از کوئرستین به ترتیب در مورد نورآدرنالین و کلرور پتاسیم این وابستگی به اندوتلیوم مشاهده نگردید. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت که فلاونوئید کوئرستین دارای اثرات گشادکنندگی عروقی وابسته و غیروابسته به اندوتلیوم می باشد که این به میزان غلظت فلاونوئید بستگی دارد.